زبانحال امام حسن مجتبی علیه‌السلام قبل از شهادت
شاعر : قاسم نعمتی
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
قالب شعر : غزل
پـسـر فـاطـمـه‌ام غــصـه بـود بـنـیـادم سـنــد غــربـت مـن ایـن حــرم آبــادم
خاک فرش حرم و گنبد من تکهٔ سنگ صحن من پر شده از غربت مادر زادم
عزت عالمیان بسته به یک موی من است کـی مـذلِّ عـربـم؟ کـشـتـه این بـیـدادم
شاه بی‌لشگرم و غربت من تا به کجاست زهـر بـا سـوز تـمـام آمـده بـر امـدادم
هرچه خوردم ز خودی خوردم و از زخم زبان تا که جـدم ز جـنـان کرد ز غـم آزادم
هر زمین خورده مرا یاری خود می‌خواند چون که در یـاری افـتاده ز پـا استادم
هر دم از کوچه گذشتم بدنم درد گرفت سجده بر خاک به مظلومه سلامی دادم
گرچه شد حائل ضربه سه حجاب صورت خـون دیـوار در آورده چـنان فـریـادم
|